Marie* (55) stond jarenlang in de schaduw van haar partner. We noemen dit een afhankelijkheidsrelatie. Hij beheerste haar leven met geweld, dreiging en isolatie. Haar stem werd gesmoord en haar wil onderdrukt. Haar angst om weg te gaan was groot, maar ze wist dat blijven ook niet goed was voor haar. Langzaam maar zeker kwamen de keerpunten.
De eerste stap: erkenning en hulp
Via een omweg kwam Marie terecht bij samenwerkingsverband Siem. Haar partner was namelijk al in behandeling en zijn behandelaar besefte dat veel van zijn problematiek draaide om hun relatie. Hij stond er daarom op dat ook Marie hulp nodig had. En zo kwam ze, samen met hem, bij Laura terecht.
Marie’s partner had al de hapklare oplossing voor haar zogenaamde stress: een hulphond. Maar was dat ook echt de oplossing? Er stond Laura maar een ding te wachten en dat was luisteren.
In het begin was Marie terughoudend. Ze wilde geen afspraken in hun woning. Ze had moeite met sociale contacten. Ze was immers zo afgescheiden van de buitenwereld dat ze schrik had van mensen die ze niet kende. Daarom vonden de gesprekken plaats op een neutrale plek, in een teamkamer van het gebiedsteam van Siem.
Langzaam groeide het vertrouwen tussen de twee. Laura ontdekte al snel dat een hulphond niet de oplossing was, maar dat Marie weg moest bij haar partner.
Een uitweg zoeken
De afhankelijkheidsrelatie was diepgeworteld. Met dreigementen als: “Mijn leven heeft geen nut zonder jou. Als je weggaat, dan moeten we er allebei aan” was de druk voor Marie groot. Laura wilde haar zo spoedig mogelijk wegkrijgen van hem. Dus werd er direct een wachtlijstplek aangevraagd voor veilige opvang en als er plek was een doorstroomwoning. Doordat Traverse in het samenwerkingsverband Siem zit, lukte het om versneld deze plek voor haar te regelen.
Voor het eerst in jaren kreeg Marie regie over haar eigen leven. Ze regelde haar financiën en startte haar behandeling weer op. Allemaal met behulp van haar familie. Want Siem ondersteunde haar bij het herstellen van relaties met vrienden en familie. “Dat voelde alsof een warme deken me omarmde.”
De kracht van herkenning
Marie worstelde met schaamte. “Waarom ben ik 27 jaar bij hem gebleven?” vroeg ze zich af. Laura meldde haar aan bij de lotgenotengroep van Sterk Huis (onderdeel van Siem). In die groep zitten andere mensen die ook uit een afhankelijkheidsrelatie komen. Daar vond ze herkenning, erkenning en ontdekte dat ze niet alleen was. Het besef dat anderen soortgelijke situaties hadden overleefd, haalde een enorme last van haar schouders.
Een nieuw begin
Door het snelle handelen van Laura en de korte lijntjes tussen de GGZ, Sterk Huis en Traverse kreeg Marie in een korte periode een eigen woning. Wat ook nog eens in het gebied van Laura’s team lag. Zo kon de begeleiding vanuit Laura door blijven gaan.
Ze verhuisde binnen een maand, een symbolische stap naar een nieuw leven. Op haar nieuwe adres, nummer 111 dat staat voor nieuwe kansen, vond ze een nieuwe start. Nu heeft ze een veilige stabiele plek om stappen te zetten en de regie terug te krijgen over haar leven.
Al is de weg naar zelfstandigheid niet zonder obstakels. Dingen die voor anderen vanzelfsprekend zijn – een rekening betalen, een afspraak maken in het ziekenhuis, om hulp vragen – moest Marie opnieuw leren. Maar ze zette door. Langzaam verminderde de emotionele afhankelijkheid van haar ex-partner. Met verdriet, maar ook met opluchting. Voor het eerst sinds lange tijd was ze in verbinding met zichzelf.
Waarom Laura dit werk doet
Voor Laura was dit verhaal een bevestiging van waarom ze dit werk doet. Al sinds ze begon bij Traverse had ze altijd de wens om kwetsbare mensen in haar omgeving te helpen. Jaren later gaf de overstap naar Siem haar een nieuwe uitdaging: een plek waar verschillende organisaties samenwerken en de lijntjes kort zijn. Dankzij deze samenwerking vond Marie binnen korte tijd een veilige uitweg.
In Marie haar verhaal zit vooral kracht. Ze ging van gebondenheid naar vrijheid. Van angst naar regie. En dankzij de steun van Siem, Traverse, Sterk Huis en de andere organisaties, kon ze eindelijk de eerste stappen zetten naar een toekomst die van haar is.
*De naam Marie in dit artikel is gefingeerd om de privacy van de geïnterviewde te waarborgen.